Schrijver Carlos Fuentes overleden

De Mexicaanse schrijver Carlos Fuentes is op 83-jarige leeftijd overleden. Hij was één van de bekendste Latijns-Amerikaanse romanschrijvers en essayisten. Hij overleed aan een hartaanval in een ziekenhuis nabij Mexico-Stad.

De in 1928 in Panama-Stad uit Mexicaanse ouders geboren Fuentes schreef niet alleen romans, maar ook kortverhalen, toneelstukken, literaire en politieke commentaarstukken en filosofische beschouwingen. Zijn romans gelden als 'experimenteel'. In 1987 won hij de Cervantesprijs, een van de belangrijkste literaire prijzen in de Spaanse taalgebied. Als zijn meesterwerk wordt vaak zijn roman uit 1962, De dood van Artemio Cruz, genoemd en geroemd. Zijn roman Gringo Viejo (1985) werd een bestseller in de Verenigde Staten en dat leidde tot de Hollywoodverfilming Old Gringo (met Gregory Peck).

Het was ook de verdienste van Fuentes, naast generatiegenoten als de Colombiaan Gabriel Garcia Marquez en de Peruaan Mario Vargas Llosa, om de aandacht te vestigen op de Latijns-Amerikaanse cultuur in een periode waarin het grootste deel van de regio werd bestuurd door dictators.

Fuentes schreef meer dan 20 romans, die alle werden vertaald in het Nederlands.
Enkele van zijn bekendste werken zijn:

De dood van Artemio Cruz (1962)
De 71-jarige hoofdpersoon is door een beroerte getroffen. Als in een trance, op sterven na dood, en ijlend van koorts flitsen de hoogtepunten uit zijn leven aan hem voorbij. Hij is door listige streken en arglist een van de invloedrijkste mannen van Mexico geworden. Hij wist op het juiste moment voor de juiste persoon op te komen om zodoende een onschendbare en machtige positie te handhaven.
Deze knap geschreven psychologische roman geeft een beeld van de fel bewogen worsteling van het Mexicaanse volk dat vooral in de regeringskringen met corruptie en exploitatie het leven houdt.

De Jaren met Laura Díaz (1999)
Net als in vele andere van zijn romans gaat Carlos Fuentes gedreven op zoek naar de identiteit van zijn vaderland Mexico. Het aanknopingspunt is ook in deze roman een individu, namelijk Laura Díaz. Wanneer de Revolutie in 1910 het hoofd opsteekt, is Laura 12 jaar. Als zij op hoge leeftijd sterft, is de Revolutie uitgeblust. Haar leven was vervuld van onvermogen en voortdurend verlies, het eindigt dan ook zonder illusies. 
De twaalfjarige Laura vraagt aan haar grootvader Felipe: "Wat is een revolutionair?". Zij krijgt als antwoord te horen: “Dat is een illusie die je op je dertigste kwijt zou moeten zijn”. Ook al maakt de auteur dit standpunt niet tot het zijne, toch is het tekenend voor het loser-denken dat rondwaart in Fuentes' romans.

De wil en het lot (2008)
Josué en Jericó zijn Mexicaanse wezen. Op school krijgen ze van een onbekende weldoener maandelijks een cheque. Ze worden boezemvrienden, zijn allebei dol op boeken en filosofie en delen alles, tot zelfs een vrouw toe. Maar als Josué later het zakenleven ingaat, en Jericó in de politiek, zorgen de machtsverhoudingen in Mexico en de verstrengeling van misdaad en economie ervoor dat ze vijanden worden.
Het filosofische verhaal wordt verteld door het afgehakte hoofd van Josué op een strand, op het moment van zijn dood

Alle boeken van Carlos Fuentes in de bibliotheek.